Vreuger, in ‘t midde van de vurrige ieëw, koame de groeëte landeleke sjournaliste noa Limburg veur ‘n sjun reportaasje. De schoeëlvakansies begonne toen in ’t ganse land geliek, gein sjpreiding! Ze koame mit d’r trein of mit de bus. Sjrieve moste ze en ze trokke de heuëvels in, Limburg woar sjun.
In Gullepe hubbe ze de Gulp nuuj kademuur gemaak. Trappe maake ’t gezèlliger en bie werm weer woare de kinger al good bezig in ’t water.
Veur loape wieër, langs de Gulp, en sjteake de brugk uvver. Achter de brugk hubbe eënde ’n nuuj plekske gevonde veur hun kuuke. D’r zunt genog vuggel, zowaal op de Gulp es och op de Geul. ’n Sjtuk wieër sjtroomt de Gulp in de Geul. En es veur durchloape dan zient veur dat doa noch ’n beakske, de Eijserbeak, och aansjluut bie de Geul. De Eijserbeak had zieng bron in Booches. En es of ’t noch neet genog is, kump och es volgende de Zinzelbeak zien water aaflieëvere um de Geul te vulle.
De Zinzelbeak had noch effe de Wittemer Meuële van water veurzieë mèr dat woar te winnig um de meuële te loate drieëne. ’n Watermeuële mot veul water hubbe um die radere te loate drieëne.
Mèr alles bie mekaar, hubbe veur hie toch wal genog water um die sjournaliste ’n sjun vakansieverhoal te loate sjrieve!
Vingkste neet?
Jantje
Waor un sjoen verhaelke